2. Sınıfta bizim okul tadilata girdi bizi başka yere attılar. Ücretsiz servis ile gidip geliyorduk. Bir keresinde annem beni bırakırken servise girdi. Geç gittiğimiz için yer kalmamıştı. Annem arkadan birilerini kaldırıp beni oraya oturttu. Hayatımın en utanç dolu anıydı.
Hoşlandığım bir kız vardı okulda. Nursel. Bir keresinde öğretmen sayesinde istiklal marşı okunurken elimi tutmuştu. Neyse ki o zamanlar elizabeti bilmiyordum. Herhalde sabaha kadar tuttuğu elimle elizabet yapardım.
Birde bizim yandaki caddede oturan kız vardı. Aramızda bina var yani. Ondan sürekli ödev alırdım. Sürekli okula gitmediğimi düşürsek bu kız sayesinde ilk okulu adam akıllı tamamladım. Adı sanırım Zişandı. Sürekli türkü söylerdi sınıfta. Sesi güzeldi zillinin.