tanrım

Pes ettiğim için bana kızgınsın belki ama n'olur kızma. Ben böyle olsun istemezdim. Yılardır bana dayanabilmem için güç veriyorsun ama artık yetmiyor. Pgibolojim çok bozuldu. Neyin ne olduğunu ayırt edemiyorum artık. Kimi elimden, kimi ayağımdan, kimi kafamdan tutup parça parça ayırdılar beni. Kimse de birleştirmek için yeltenmedi. Sanırım kimse yapboz oynamayı sevmiyor tanrım. Gerçi kendimi neyin yerine koyarsam onu sevmezler. Ben neden böyleyim ? Bu yönümle özel miyim yoksa kusurlu mu ? Tanrım neden almıyorsun ruhumu ? Sevdiğin kulu yanına erken alıyormuşsun ondan dolayı mı ? Yoksa sende mi sevmiyorsun beni ? Ağlıyorum. Sevilmeyecek neyim var benim ? Günlerce ağlarsam bende kör olur muyum yakup peygamber gibi ? Belki öyle daha güzel olabilirdi hayat. Gerçi bugün kahvaltıda düşünmüştüm bunu. Pek de iyi olacağı söylenemezdi. Ama kulağa iyi geliyor gibi. Gözyaşlarımı kurutma tanrım bırak damlasın yanaklarıma. Belki biraz ruhum rahatlar. Tanrım kimse sevmiyor beni. Sen sev.