Ellerimi kelepçelenmeye müsait bir şekilde uzattım. istemsizce ve şuursuzcaydı davranışlarım. Kelepçe takmayacak mısınız diye sormam da şuursuzcaydı. Kabullenmiş bir şekilde ellerimi uzatmam onu rahatlatmış olmalıydı. Elini silahından kaldırdı kelepçelerine zütürdü. Sivil olsa ve böyle bir durumda olmasa birçok kişinin hayallerini süsleyecek kadar etkileyici bir yüzü ve fiziği vardı. Galiba kelepçeyi o takacak diye düşünürken ekip başkanı olduğunu zannettiğim biri kelepçeye gerek olmadığını söyledi. Rahatlamıştım. Beni en azından kelepçelenmiş bir şekilde görmeyecekti kimse. Onların daha sonra soracakları bir sürü saçma sapan soruya cevap vermek zorunda kalmayacaktım. Belki de programlanmış bir robot gibi bana yöneltilen o soruları aynı cümlelerle geçiştirmek zorunda kalmayacaktım.