beyler başım büyük dertte moralim çok bozuk

kapı çaldı. gelenin figen olduğunu bilsem de açmak konusunda epey isteksizdim. kapıyı açtığımda hala bornozlaydım. koşup boynuma sarıldı. biraz isteksizce vücudunu kavradım. gözleri gerçekten endişeli, ağlamış ve yorgundu. beni gerçekten seviyordu. bu gözlerinden görünüyordu tamamen. bir an onu sevdiğimi tekrar anımsadım. aşk için ölünmezdi belki. ama en azından aşkı yaşatmaya çalışabilirdim. birden tekrar cesur hissettim kendimi. yüzüme bakıp elleri ile yüzümü tuttu. "aslında kaza geçirmedin ve bu onun işi değil mi?" dedi. şaşırdım. "bunu bekliyordum zaten, ama lütfen kendini kötü hissetme, bu ancak bir acizin davranış biçimidir. bana söylememiş olman bile senin aslında ne kadar güçlü bir erkek olduğunu gösterir" dedi. işte o benim kadınımdı. ben de onun erkeği olacak kadar güçlüydüm evet. onlar parayla beni yenmişlerdi. yürekleriyle değil. sımsıkı sarıldık birbirimze. sen üzülme figen dedim. sen üzülme..