direk konuya giriyorum.. 14 yaşımda 99 depreminde bütün ailemi kaybettim. zaten baba tarafından kimse yoktu, anne tarafından bir tek dedem kalmişti. resmen ailem sahip olduğu bütün mal varlığının altında can verdi.. ailesine pek düşkün birisi değildim takii yalnız kalana dek.. istanbulda beylerbeyine yerleştim öyle eski püskü evlerin dolu olduğu.. dedemle tek evde kalıyorduk.. ufak tefek hastalığı olsada kendisine bakıyordu öyle eli ayağı tutuyordu.. okula felan yazdırdı 17-18 kadar yanında yaşadım.. bi gün eve geç geldiğimde dedemi kalp krizinden can vermiş bir şekilde koltukta ölü buldum.. polis eve 2 saat daha erken gelseydim hastaneye kaldırıp bir şansı olabilceğini söyledi. ulan huur çocuğu bu bana söylenir mi?? o gün resmen kendimi katil hissettim.. hiç birşey düşünemiyordum.

bildiğiniz insanlıktan çıkmıştım.. komşular felan geldi.. 2-3 gün yemek getirdiler sonra onlarda gelmemeye başladı ee bi yandanda haklılar.. dedemin mezara defnedildiği gün doğum günümde. resmen hayatta tutunabileceğim tek dal kırılmıştı.. neyse bana kalan 1 ev az buz bi de para.. bi de cennet papağını. dedemin tek dostu gibi birşey. herneyse zaten o 3 ay içinde lise bitti.. ee malum meslek lisesi üniversite 2 yıllık olucak ama gitmedim. dedemden kalan bir kısmıyla gidip fem dershanesine yazıldım. neden efm diye sorarsanız yan binadaki komşum orda öğretmendi sabah onun arabsıyla gidip gelirim diye. hem fiyattada bişeyler yapmişti hakkını yemiyim.

2 kişi olsun devam edicem kendinizi belli edin

edit: Okuyan olmadığı için bitiriyorum... Eywallah.

EDiT: istek çok olmuş, iyi yorumlar için teşekkür ederim akşam eve gidince 8-9 gibi devam edicem takipte kalın...

Edit: Hikaye devam ediyor okuyabilirsiniz bu gece bitirmeye çalışıcam kendinizi belli edin.

SON EDiT: HiKAYE BiTMiŞTiR... OKUDUĞUNUZ iÇiN GUZEL YORUMLARiNiZ iÇiN TEŞEKKÜR EDERiM HOŞÇAKALIN...