Uzun demeyin panpalar okuyun.
Ben 5-6 yaşındayken falan , babam bir gün elinde faturalarla geldi benim anaokulundaki sınıfıma hepsini çantama koydu. Ve o gün evden ayrıldı. Her zaman maddi sıkıntılarımız olmuştu. Ama ben bunları umursamıyordum ki amk. En son dokuz yaşımda gördüm o huur çocuğunu. gibeyim onu. Onu son gördüğüm sene falan annem başka birisiyle evlendi. Bu arada babam evden ayrıldığında 3 kardeştik. Abim ben kardeşim. Neyse işte annemin evlendiği adamdan bir oğlu oldu. Sonra o kardeşim 6 aylıkken babasını trafik kazasından kaybettik. Ki bayağı severdim onu. Sonra 3 sene falan önce annem birisyle daha evlendi. ismi Muzaffer. işe bak amk benim de Muzaffer Efe. Muzaffer ismini kullanmayı bıraktım. Zaten aile içinde ben hep Efe'ydim. O adamın bir kızı var benden bir yaş büyük ( aşırı velet amk hiç sevmem ) bir de ondan bir kızı oldu annemin. Şu anda 9 aylık. Ne bileyim , sanki hiçbir şey böyle olmamalı gibi hissediyorum. Bazen gerçekten evden kaçıp dünya turuna çıkasım geliyor. Ama yapmıyorum. Çünkü kardeşlerimi ve annemi seviyorum. Tamam şu anki üvey babamı da seviyorum ama konu bu değil. Sadece hi birşeyim saf değil. Aga ben daha 14'üm amk hadi velet diyin 7'ye gidiyorum. Ama galiba bir 15 yıl erken olgunlaştım. Artık diğer insanlara mutlu gözükmek o kadar acı veriyor ki sokağın ortasında ağlayasım geliyor. Olm yazık bana amk.