Kronik bel ağrısından muzdarip, sancılarımın esiriyim.
Eskiden olsa bu halime de güler geçerdim. Ne de olsa "gülmek" en büyük ilaçtır hem yan etkisi de yok. Kimyasal ilaçların vücudun dengesini bozduğu da ayrı bir gerçek, iyi olmak için yeni yöntemler denemelisiniz.

Konudan çok saptım gene...
Uzun lafın kısası; GÜLEMiYORUZ.

Yazacaklarımın bitmediğini fark ettim de az önceki son çok gereksiz oldu sanırım.

Ben hala aynıyım. Neredeyse 12 yıldır tek bir zerrem değişmemiş ve bunu fark ettikçe kendime daha çok kızıyorum. Fakat yine de değişmeyi düşünmüyorum, belki de cesaret edemiyorumdur...

insanın en büyük korkusu, içindeki karanlığıdır ama ben gözlerimi aydınlığa açamıyorum.