dün metrobüsle giderken yakışıklı bir çocuk

beni kesmeye başladı. utangaç da bişey; canım benim. ben buna şuh bakışlar atmaya başladım yol boyunca. davetkÂR bakışlarımın manyetizmasından sıçan gibi bir hâle bürünüp uzaktan bana utangaç tebessümlerde bulundu. mecidiyeköy'de inip taksim istikâmetine doğru yol almak için metroya binmeden çocuğa yaklaşıp usulca merhaba dedim. ama bunu bi görseniz dizleri zar zar titriyor. canım yaa.. çok çocuksuydu. bu işleri bilmediği belli. çok şirin oluyordu. buna 9:30'da bronx pi sahneye gelmesini teklif ettim. yanımda bir arkadaşım daha var. heyecandan iyiden iyiye kızaran bu çocuk, teklifi anlık pervasızlığıyla kabul etti. 9:30'da bronx'un kapısının önünde beklediğimiz bu genç adama biletlerin ve içkilerin parasını ödettik ve gecenin sonunda paketledik. bi hayli fazla para verdi yavru. salak arkadaşlarına olayı kimbilir nasıl anlatıyordur. eheheheh..