beyler başım büyük dertte moralim çok bozuk

birden değişik bir güç beni kavradı. kalp atışlarım normale döndü. figenle tekrar gözgöze geldik. o da benim gibi kırmızıydı. ama mülakat ekibi ona değil, bana bakıyordu. güçlü olmalıydım. toparlanmalıydım. hepsine ayrı ayrı baktım. beni tepeden tırnağa süzüyorlardı. yüzüme daha bin bir ifade takıp hafifçe kendimi geriye doğru yasladım. ellerimi masanın üzerine çıkarıp üst üste koydum. "saygılarımla, sizleri dinliyorum" diyerek kendimden emin bir şekilde insan kaynakları müdürüne döndüm. "biraz heyecanlı görünüyorsunuz" dedi müdür. "sizin gibi başarılı ve ünlü bir firmada çalışmak, çalışmaya aday olmaktan daha heyecan verici olsa gerek ki, siz de öyle görünüyorsunuz" dedim figene dönerek. tüm oda figene döndü. evet. zaferi kazanmıştım. herkes çok sesli olmasa da gülümsedi. bakışlar olumlu yönde bana tekrar dönmüştü.