-Alıntıdır-

20 yaşındaydım, üniversite 2. sınıftaydım ve bu aynı sınıfta 2. senemdi. Ailemi hayal kırıklığına uğratıp kalmıştım... Bu sene onlara geçeceğine söz vermiştim. Ve bugün ilk gün. Tüm sene boyunca hiç eğlenmeyecektim. Sadece ben ve ders vardı. Hemen sınıfa girdim ve eski notlarıma bakmaya başladım. Bir tekrar iyi olurdu. Tabii hiç gelmeyen, geldiğinde de slayt açıp giden hocamız gelirse... ilk senenin ilk dersinden daha şimdiden sıkılmıştım. Üniversite hiç çekilmiyordu açıkçası. Üniversite etrafından nefret ediyordum.

Pelinsular, Berkecanlar,enteller, danteller,inekler...
Al birini vur ötekine. Hepsinden nefret ediyordum. Açıkçası üniversiteye gitmemin tek nedeni kalifiye köle arayan kişilere kalifiye eleman olarak gözükmekti. Şimdi düşündümde, eğer üniversite okumayan bilgisayar mühendislerini işe alsalar çok rahat bu işin içinden çıkabilirdim. Ben hala düşüncelere dalarken çalmıştı.

Hemen sınıftan çıkıp övür sınıfa geldim. Bu da neydi böyle? Fazlasıyla kalabalık bir sınıfa gelmiştim. Tamam, daha kalabalık sınıflar görmüştüm ancak bu dersin bu kadar kalabalık olması garipti. Daha sonra boş bir yer aramaya başladım. Kimsenin yanı boş değildi,en sonunda arka yerlerde bir tane buldum ve gri gözleri dışında pek dikkat çekmemesine rağmen beni çeken bir çocuğun yanıma oturdum. Beyaz tenli olduğum için en ufak bir duygu değişiminde yüzüm kızarırdı. Bu çocuğun yanına oturduğunda yüzüm anlamsız bir şekilde yine kıpkırmızı olmuştu. Hemen kafamı alta doğru çevirip çocuğu görmemeye çalışıyordum. Umarım en azından bu hoca gelirdi...

Birkaç dakika ben ve o çocuk sessiz kaldıktan sonra,ben hala kıpkırmızıyken çocuk benimle konuşmaya başladı.

"Merhaba. Adın nedir?"