Boşaldığımı hissetmişti. Dayanamadım kusura bakma dedim. Önemli değil, kalk sarıl bana dedi. içindeydim, çıkmamıştım. O halde doğruldum ve sıkıca sarıldım ona. Hala bacaklarını okşuyordum. Öylece sarılarak bir süre durduk. içimdeki fırtına dinmiş, sakin bir denize dönmüştüm. Ve fakat hala ondan ayrılamıyordum. Hani işim bitmişti, her şey burada biterdi. Öyle değildi, hala ona sarılmak, onunla olmak istiyordum. Lan aşık mı olmuştum ben. O da bunu anlamış ve memnun olmuştu. Hadi çıkıp biraz dolaşalım dedi. Ya bir gören olursa dedim. Umrumda değil, seninle el ele gezmek istiyorum dedi.
Şu an dünya dursa umrumda değildi. Çıktık. Elini tuttum. Çok güzeldi. Bir parkta oturduk. Kimsecikler yoktu. Yüzüme baktı. Biz şimdi birlikte mi olduk dedi.
Ne biçim bir soruydu lan bu. Evet çırılçıplak soyunup sevişmemiştik ama sonuçta içine girmiş ve boşalmıştım. Evet olduk dedim.
Beni asla bırakma, lütfen, sana ihtiyacım var dedi. Bırakmayacağım dedim. Ne diyebilirdim ki, o karmaşık duyguların içinden sıyrılıp gerçeği görecek durumda değildim ve üstelik yine sertleşmiştim ve bu defa onunla çırılçıplak saatlerce sevişmek ve onu da boşaltmak istiyordum.