Uzun yıllar oldu ve ben seni hiç unutmadım. Seni ilk gördüğüm anı ve seni ilk öpüşümü hiç unutmadım. Biliyorum, şimdi benden nefret ediyorsun. Haklısın. Böyle olmamalıydı.
Babamı kaybetmiştim. Üniversiteye hazırlandığım yıllardı. Amcamlar memleketten gelmiş, babamı toprağa vermiş, gereken neyse yapmışlardı. Ben babamı hiç ölü olarak görmedim. Buna dayanabileceğimi sanmıyordum. Herkes de anlayış gösterdi. Oğlu olarak onu taşıyıp toprağa vermesi gereken bendim. Bu benim görevimdi.
Birlikte oturup saatlerce fifa oynadığım adamı nasıl gömerdim lan ben. Kızlarla takılmam için annemden gizli para veren adamın ölümünü nasıl kabul ederdim.
Aradan aylar geçti. Yaz gelmişti. Babamın kazanmamı çok istediği o sınavı kazanmıştım. Amcamlar beni okutacaklarını söylemişlerdi. Bir tek şartla: onların oturduğu şehri yazarsam. Yazdım ve gidip okula başladım. Ruh gibi gidip geliyordum okula. Mecburdum okumaya. Okuyup kendimi kurtarmalıydım. işte sana orada, o şehirde rastladım.