küçüklüğümün highlight olaylarındandır.

pis bi arkadaş grubuyduk. karşı mahallede cam kırılırdı ve hep bizden bilirlerdi. polise şikayet ederlerdi hatta, ama sivil polisler tanıdık diye bizi döver geçerdi polisler. 3 oldu 4 oldu baktık bu iş böyle olmuyo, başka binler kırıyo camı dayağı biz yiyyoz. dedik bari hak edelim şu dayağı. sapanlar yaptık en sağlamından, lastikleri sağlık ocağından çalmıştık hatta amk. deniz kıyısına indik en yuvarlak taşları topladık. yuvarlak taş camı indirmez deler geçer. camcıyla da anlaştık adam başı 20 milyon vermişti bize. o zamanlar o 20 milyonla bakkalı satın alırdık. sonra bi çıktık meydana biz, yer misin yemez misin amk, allah ne verdiyse dan dun indiriyoz camları. hızımızı alamadık diğer mahalleye de girdik öyle.

yine siviller geldi topladılar bizi evlerden parka zütürdüler. bu sefer biz yaptık dedik biz indirdik mi böyle cam indiririz. bu sefer eliyle dövmedi, arabadan gazeteyi aldı bi güzel ıslattı, ıslak gazeteyle girişti bize. ama yediğimiz dayağa değmişti. peder bey de sonradan inandı önceden bizim cam kırmadığımıza, afferin lan dedi özür babında bi de o para verdi amk.