Sendeleye sendeleye yürümeye başladım. Yol hafif engebeli ve çamurluydu. Çamura bata çıka gidiyordum. Üstüme de bir şey almamıştım doğru düzgün. ince bir eşofman ve tişört üstü yelek. Yavaş yavaş harabelerin içindeki tinercilere aldırmadan yoluma devam ettim. Laf atmalarımı duyuyor ama tepki vermiyordum. Feminen bir erkek olmanın bir yönü de bütün bu laf atmalara alışık olman oluyor. Ama bunun için düşünecek ne zamanım ne mecalim vardı tek isteğim hastaneye gitmekti. Yavaş yavaş arasından binaların yoluma devam ediyordum. Ve korktuğum başıma geldi.