Tekrar uyandığımda başka bir odadaydım. Eskiye dönük çok şey hatırlamıyordum ama en son uyanışımı hatırlıyordum. Bu seferkinde tem fark tamamen çıplak oluşum. Hafızamı zorluyordum. Neler olduğunu idrak edebilmek için eskiye dönük hatırladığım en eski anıya yoğunlaştım. Cumartesi gecesi. Evet bütün aile muharrem orucu sonrası iftar yaptık. Oruç bittiği için doyasıya su içebilmiştim. Suyu bu kadar özlediğimi hiç bilmem. Kana kana içmiştim oysaki bütün orucun mottosu bunun tam tersi olmasına rağmen.

Yemek yemiş, muhabbet etmiş bütün aile güzel bir gece geçirmiştik. Her zamanın aksine bu sefer babam bile bana biraz daha iyi davranmıştı. Belki de hayatımın ilk ve son güzel günüydü. Tabi bunu bilmem olanaksızdı. Hayatımın en son güzel gününü yaşıyordum ve bunu bilmiyordum.