beyler başım büyük dertte moralim çok bozuk

kahve ile uğraşırken evi gezmeye başladı. az evvelki muhabbetten sonra biraz daha ayılmış görünüyordu. odaları gezdi. tipik bir öğrenci eviydi bizimkisi. benim odamda durdu. fotoları, kitapları incelemeye başladı. kız arkadaşımla olan ve mantar panoda iğneli resme uzun uzun göz gezdirdi. o incelerken ben elimde tepsi kapıdan onu izliyordum. tepsiden kahvesini aldı ve toplanmamış yatağa oturdu. ben de karşısındaki sandalyeye geçtim. "salon faslından yatak odası faslına biraz çabuk geçmedik mi?" diyerek güldüm. gözlerini gözümden ayırmadan, eliyle de yatağımın çarşafını okşayarak, yavaş ama kendinden emin sözlerle "bu yatak biraz monotonluklara alışmış, monoton olmasın istedim" dedi. bu söz de benim içimde buz gibi rüzgarlar estirmişti. başımdan aiağıya kaynar sular dökülmüş gibi hissettim. ne yani? monoton seviştiğimi mi iddia ediyordu?