Uyuduk. Birkaç saat sonra memo uyandırdı beni. Nöbet sende diye. Bende tuttum 2 saat. Tekrar memoya devrettim. Tekrar uyudum. Sabah ece dürte dürte kaldırdı.Çabuk uyan memo yok ortada dedi. Kalktım hemen. Ormanda seslene seslene aramaya başladık. Yırtık şekilde kıyafetlerini bulduk çamurların arasında.Kan izlerini takip etmeye başladık yerdeki. Damlalar halinde vardı.Git gide yerdeki kan damlalarının miktarı büyüyordu.Bi yerde durdu kan damlaları. Burada sonlanıyo damlalar dedim.Ben yere bakarken şıp şıp boynuma bişey akmaya başladı. Kafamı kaldırıp bakar bakmaz ne göreyim memo ağaçta sallanıyordu iple boğazından bağlamışlar. Kolları ve bacakları yoktu. Ağacın altında sırt çantası vardı.Üstünde de ağaca kazınmış şekilde "Arkadaşlarını yüzüstü bırakıp korkak gibi kaçanların sonu her zaman canice ölümdür" yazıyordu. Sırt çantasını açıp baktım bütün yemeklerimiz sularımız ı almış çantasındaydı. Bizi aç susuz bırakıp kaçmaya çalışmıştı. Benim bağırışıma koşa koşa geldi eceyle eda. Lanet olsun dedi ece.Eda da ağlamaya başladı.