Hiç düşündünüz mü? Öldünüz ve sevenleriniz veya birileri sizi gömüyor. Sanki hiç varolmamışçasına yok olucaksınız. Ne kalıcak geride? Kazandığınız birley var mı ?
Issız karanlık.
Ölüm.
Şu anki stresli dertlerinizi bi düşünün. Bomboş. Önemsiz.
Yüzünüze geldi ilk toprak. Biri ağlıyor. Birisi sizi düşünüyordur belki duyuyor mu diye. Ama belli olmuyor. Toprak soğukmuş. Sevdikleriniz bir telaş kum atıyor. Ağlayan kadınlar. Gereksiz tartıştığınız insan ağlıyor. Nasılda koşarcasına getşrdiler sizi buraya. Belkide bağırıyorsunuz yalnız bırakmayın diye. Halbu ki yalnızlıktan korkup evlenen devamlı sevgili bulan bir tiptin. Ama kara toprağa bir başına girdin ey beşer. Artık ışık gelmemeye başladı. Güp güp diye toprak atıyorlar.
Nede ağırmış toprak. Kımıldayamıyorsun.
Sonunda kapandı heryer.
Mırıltılar geliyor. Dua ediyorlar.
Kuran okunuyor.
Ayak sesleri yavaşça uzaklaşıyor.
Çok karanlık.
Sesler azalıyor.

Ve...

Sonsuz karanlık.