derin bir nefes çek içine...

şimdi bırak...

tekrar...

ve bırak...

bugüne kadar hep kuşlar kadar özgür kelebekler kadar huzurlu olmak isterdin marie... şimdi bir kuş gibi uçma zamanı... bir kelebek misali rüzgara kapılma zamanı... koşabildiğin kadar hızlı koş... basabildiğin kadar güçlü bas adımlarını... ayakların altında nefes alıp veren bu yeni dünyayı hisset... sanki renkleri hissedip kokuların tadını alabilir bedenim... rüzgarda kanat çırpabilecek kadar güçlü en hırçın dalgalarda batmayacak kadar güçlü bir yaratık gibiyim... çocukluğumun geçmişimin deniz kokusu... bedenimi çeken o hafif rüzgarı takip etmeliyim... attığım her adımda daha da alışıyor ayaklarım toprağa... koştukça yorulmak yerine dinleniyorum... daha mutlu daha mantıklı düşünmeye başlıyorum...

"hadi şu yeşil bozkırlardan aşağılara doğru inelim marie... "

uzun ve yeşil çimler... aralara serpiştirilmiş rengarenk mis kokulu çiçekler... hava geceden daha soğuk... ama ruhum hiç olmadığı kadar huzurlu ve sıcak... yanından hızla geçtiğimiz koyu yeşil devasa bir orman... sanki ağaçların sıklığından içine girmek imkansız gibi... sanki ağaçlar omuz omuza vermişte bir sırrı saklıyor gibi ... avının peşinden koşan vahşi bir ceylan... ve yaşamak uğruna kaçan çaresiz bir kaplan...