Oradaki pazarcının iyi misin evladım demesiyle uyandım. Kem küm ederek özür diledim ve yere eğilip domatesleri toplamaya başladım. Kafamı kaldırdığımda ise kız yoktu. O an yüreğimde inanılmaz bir acı hissettim kaybetmemeliydim onu kaybedemezdim.

iki yoldan birini seçip peşinden gitmeliydim. Sanki kalbim bana sağdan gitmemi söyledi. Bende o yöne doğru yardırdım. Belki bir ümit bulurum diye.