yola koyulma vakti... bu yeşil bozkırların ardındaki koca dünyayı keşfetme vakti...

küçükken her yaz ziyarete giderdik büyükanne ve büyükbabamı... denize oldukça yakın minik 3 odalı bir kulübeleri vardı... son tepeyide aşıp mavilik göründüğü an... arabamızın içini kaplardı denizin hoş kokusu ve neşeli sesi... arabadan iner inmez büyükanne ve büyükbabama sarılır sonra var gücümle denize koşardım... ayaklarımın kuma ilk değdiği an biraz canım yanardı ama alışırdım çok geçmeden... suya ilk değdiği an bedenim titrer ve hemen geri çıkardım... sonra birkaç cesur deneme birkaç adım geriliş... var gücümle koşar ve serin sulara atlardım...

aynı koku... aynı ses... sanki tepeleri aşarsak büyükanne ve büyükbabamın yazlığına varacakmışız gibi bir his kapladı içimi... kuralları farklı olsa da düzeni aynı olabilir miydi? ...