doya doya yemeliyiz... enerji toplamak için buna ihtiyacımız var... ve hala içebilecek su bulamamışken her lokmada yutulan et suyu düzgün bir kaynak bulana kadar susuzluğumuzu giderebilir...

koca bir pumanın yarısını yemiştik ve ikimizde tıka basa doymuştuk... mutluyduk ve huzurluyduk... gecenin sakinliği çöktüğünde bozkırlara beyaz minik ışıltılar uçmaya başlar ve gün doğana dek ateşkes emri yayılırdı gezegenin topraklarına...

"hadi artık uyuyalım marie... yarın yeni dünyamızda daha uzaklara yürüyüp daha büyük keşifler yapmalıyız... "

...

kendi dünyamda tatmadığım kadar asil ve dinlendirici bir uyku...

günün ışıkları yavaş yavaş süzülüyor dalların arasından... ayaklarımızdan bedenimize doğru tırmanıyordu doğdukça...

güzeller güzeli biricik karım... nazlı ipek saçlı marie... kendimi bile nasıl koruyacağımı bilmediğim bu yabancı dünyada seni nasıl koruyup kollayabilirim ki ben... kurallarını yeni öğrendiğimiz bir dünya... ya yanlış bir adım atarda kaybedersek birbirimizi... ben sensiz ne yaparım marie...

"uyan bakalım marie... güneş tepeye varmadan yola çıkmalıyız ki olabildiğince çok kullanalım gün ışığını... "

"hayatımda tattığım en güzel uykuydu... sanki doğduğumdan beri buraya aitmişim de başka bir gezegene sürgüne gönderilmişim gibi.. mutluyum... çünkü yanımda sen varsın... kocaman elli kocaman bakışlı koruyucu şövalyem güneşim ve gölgem... en sevdiğim ve tek sevdiğim dev adam... "

yanağımdan ve dudağımdan masum bir öpücük aldı ve sanki o ana dek hiç öpüşmemişiz gibi... dünyanın en güzel hissiydi...