her adımda daha da hızlanıyorduk ve her adımda yorulmak yerine daha da güçleniyordu bedenlerimiz... yürürken hissettiğim yorgunluk ve bunaltıdan eser kalmıyordu... bildiğimiz masum hayvanlar aslında günahkar ve en tehlikeli yırtıcılar masum birer avmış bu dünyada...

nasıl bir insan bir pumadan daha hızlı koşabilir... hiç bir silah olmadan bir hayvan nasıl avlanabilir...
"hazır ol marie... kuyruğunu tuttuğumda son gücünle omuz at ona... "

"şimdiiiiii... "

dev bir kedi... yırtıcı göründüğü kadar masum... heybetli göründüğü kadar bitkin... yediği darbenin etkisiyle taklalar atıp kanlar içinde yerde kalmış bir av...
peki bir puma yenebilir mi...
doğru olan bu mu...

"güzel işti marie... hadi onu alıp şu ilerideki mağaranın içine gidelim... "

"seni seviyorum... iyiki yanımdasın... "

omuzlarımda koca ölü bir kedi... yüreğimde daha önce hiç tatmadığım garip bir duygu... insanlara ait bir his değil... tarif etmesi neredeyse imkansız... tıpkı var gücünle bir hayvanın peşinden koşup onu bir hamlede yakalamanın verdiği avlanma hissi gibi... korkutucu... sınırları aşma zamanı artık... bildiğimiz kuralları yıkma zamanı... yeni bir dünyanın topraklarında yeni bir hayata yeniden doğma zamanı...