bu başlık benim günlüğüm amk

ben burayı unutmuşum.
neler neler oldu son 3 yılda. akla hayale gelmedik şeyler.
uzun uzun yazmak isterdim ama takatim yok be. yoruldum. yorgunum. 32 yaşında ve yorgunum
5 yıldır yazıyormuşum buraya. şaşırdım. incinin eski zamanlarını hatırladım. özledim. üzüldüm.

özet geç bin derseniz çocuğumu yitirdim. kedimi. reha vardı. ayrıldık bitti. hayatıma pek çok kişi girdi 2016 da. hepsi girdiği gibi çıktı. kedimi atlatamadan rehayı da kaybettim. insanlardan daha bir soğudum. bir gecede 150 gereksiz insanı hayatımdan çıkardım. aramayan sormayan nasılsın demekten aciz zor durumumda yardımıma koşmayan ama benim yardımına koştuklarımı bir bir gönderdim uzay boşluğuna. zerre içim acımadan.
2016 nın son sürprizi uhranın yeni bir erkek arkadaşı olması ve adamın benim levent diye eski sevgilimin kız kardeşinin eski sevgilisi olmasıydı. ismi emrah
hayır hayır. 2016 nın son sürprizi allahın bana giden çocuğumun tıpatıp aynısı bir kız çocuğu göndermesiydi. hala birlikteyiz. allah bozmasın rabbim elimden almasın...
2017 yılında uhrayı ve umayı emrah hayranlıkları yüzünden kaybettim. yolda bulduklarını yola çıktıklarına değiştiler. olayın özeti bu. üzerinde konuşmaya değmez. onları özlüyorum ama asla affedemiyorum. görüşmüyoruz. aslı hala aynı aslı. o hala benim kardeşim.
2017 14 şubatında bir günlük sevgili olalım mı diye bir mesaj aldım. ismi nazmi.
2014 senesinde umayın üstüne kalan bir hırsızlık davasında ifade vermek için datçaya gitmiştim. gece limanda yürürken ortaokuldaki matematik öğretmenime rastladım. yanında da bir kadın vardı. ablasıymış. o akşam oturup bi yerde çay içip muhabbet ettik.
işte nazmi onun oğlu

hayat o kadar saçma tesadüfler üretiyor ki inanamıyorsunuz. emrah leventin kardeşinin eski sevgilisiydi. nadir de bizim rahmetlinin kardeşinin eski sevgilisi. çüş oha seslerini duyar gibiyim. üzgünüm. sadece datça böyle aptallıklar üretmiyormuş. her yerde aynıymış meğerse.
o gün tamam dedim. okdir bi günlük sevgili olalım. herşey iyi hoş. gece 12 oldu. bugün çok güzeldi yarın da sevgili olalım mı dedi. ben de yarın akşam da aynı şeyi soracak mısın diye sordum. cevabı evet oldu. şaka gibi.
11 gün içerisinde sadece telefondan 11 yıllık ilişkimiz oldu. 12. gün köye yanıma geldi.
iki ay içerisinde onunla birlikte yaşama kararı alıp marmarise tayin istedim.
o esnada canım müdürümün tayini çıktı. ardından pakalın denizliye tayin olup gitti. ayşe zaten gideli çok olmuştu. aday memur yeşim vardı bir de sözleşmeli personel melek, bir de stajyerimiz erol. braz daha dayandım ve benim de marmarise gidiş fermanım çıktı. ekranda marmaris tapu müdürlüğü yazısını ilk gördüğüm anı anımsıyorum. imza alıyordum. vatandaşlar sıra sıra dizilmiş. elimi sertçe masaya vurdum. ağlamaya başladım. yeşim imzayı al dedim ve koşarak daireden çıktım. nazmi de peşimde...
vedam çok acıklıydı. ağlamaktan ölücem sandım. köpeklerime sarıldım. içim acıdı. arabanın camlarına yapışıp son kez baktım köyüme. her birini ayrı ayrı tanıdığım insanlara ağaçlara duvarlara binalara... kucağımda kızım. arka koltukta nadir. hiçbirşey anlamıyorlardı. kızım sonradan anladı. anne biz nereye geldik. burası memleketimize h