Ben artık 30una gelmiş bir abiniz ya da kardeşinizim ne derseniz artık. Burada insanlara memleketinden dolayı hakaretler ediyorsunuz. Hepiniz özünde iyi çocuklarsınız. Vatanını milletini seven birine iyilik yapınca mutlu olan insanlarsınız. En ufak şeyle mutlu olmasını bilen çocuklarsınız. Ben bu hayatı çok yaşamadım 12 yaşında tiroid kanserine yakalandım. Ölümden döndüm. Benim başımda nöbet tutan kuzenim vr çocukluk arkadaşım vardı. Benim hastahaneden taburcu olduğum gün beni görmeye gelirken motogiblet kazasında hayatını kaybetti ikiside. Yüzleri daha dün gibi aklımda hayatta unutmam onları. Biri kuzenim biri çocukluk arkadaşım. Velhasıl kelam ben lisede bir kıza aşık oldum. Beni tuttu cehennemden çekti çıkardı. Benimle evlendi. Üniversitede o özel eğitim ben Gastronomi okudum kurtardık kendimizi bi şekilde. Ben bundan 1 sene önce yengenizi kaybettim. Beyin tümöründen. Bir insan bu denli sevdiği birini asla öldü kabul etmiyor. Sanki bir yere gitmişte gelecek gibi. O gelmesede ben bir gün gideceğim yanına ondan çok üzülmüyorum. Ama onu o kadar özledim ki. Bizim bi çocuğumuz olmadı. Allah nasip etmedi. Sizler iyi çocuklarsınız hepinizi çok seviyorum beni güldürüp eğlendiriyorsunyz ama sizden Allah için, Allaha inanmıyorsanız sizin için değerli olan her şey için rica ediyorum Trabzonlu kadınlar hakkında kötü konuşmayın. Çok kötü hissediyorum kendimi beni anlayın