Duygusal yazip edebiyat yapmak istemiyorum sadece bir otobiyografi gibi cunku hayat zamanla beni duygusalliktan uzaklastirdi.

Futbolu sevsem de etsem de ailem hicbir zaman yollamadi herhani bir kulübe ve ben sadece sokak ve halisahada oynamaya devam ettim hobi amacli. Neyse sokayim futbola.

Liseye geçtiğimde utangaçlığın ve asosyalligin uzerimde olmasıyla epey zorlandim başlarda. Benim yasadigim ilce okulumun oldugu ilceye göre fakir kalirdi ve bu okula gelenlerin cogu zengin kesimlerdendi. Ama ben hicbir zaman ozenmedim onlara çünkü ozenilcek bir şey yoktu. Kağıt parçasından ibaret degil hicbir sey.
Gayet guzel kizlar olmasina ragmen sınıfta hep soğuk durdum onlara ve hep nötr oldum. Bu tavrım erkeklere karşı da oyleydi. Ama zamanla aynı konudan vs. Şeylerden arkadas edinmeye basladim ve bu zor olmadı acikcasi. Ama benim bir huyum vardir hiç kimseye guvenmezdim.
isterse annem babam olsun güvenmezdim. O yuzden hickimseye cok baglanmadim ve baglanmam da. Sonrasinda gunluk okula 5 tl ile gecinen bir ogrenciydim. 5 tl nin 3 tl si yol parasi oldugunu göz onunde bulundurursak tabi. O zamanlar kantinden yemek almayip evden getiren fakir oluyordu (:
Bi kisimdan dogru gibi. Ve o zamanlar cok param varmis gibi iddaa illetine bulaştım.