Bu oyunda Svadyalıların hakkını vermek gerek düşündüğümden fazla dayandılar, Isollo ordularını komuta etmeyi biliyor. Praven’in ikinci kuşatması tam bir felaketti, ordumda ki haydutlar dışında elit askerlerimin de büyük bir kısmını kaybettim. Bu aşamada Kalradya öyle bir yer haline gelmişti ki ordularda her milletten asker bulunuyordu. Muharebelerde yedi cihan orduları birbirine giriyor aynı köyden kardeşler birbirlerini kesiyorlardı. Amacım her ne kadar bunu engellemek olsa da bu aşamada yapılması gereken bir fedakarlık, kalede kalan son Sarranid okçusunun sarı gömleğini deşerken aklımdan bunlar geçiyordu. Karar vermiştim Sarranid çöllerinde büyümüş eli kılıç tutan ne kadar adam varsa yanıma alacaktım. Çöllere sürdüm ve toplayabildiğim bütün Sarranid çocularını topladım yetiştirdim. Ordumda Sarranid Memlükleri ve paralı askerler dışında kimse yoktu ve olmayacaktı, grubun morali ve onurumuz için böylesi daha iyiydi. Svadya tüm topraklarını kaybetmesine rağmen savaşı tüm haritaya yaydı, kökleri bir türlü kazınmıyordu zaman zaman başı boş gezinen Svadya lordları yakalanıp zindanlara atıldı ama her seferinde varlıklarını sürdürmeyi başardılar.