bir hafta boyunca gene dükkanda kaldım. öyküyle iletişime geçmeye çalışıyorum, mesaj atıyorum falan. ama o bana pek yazmıyo tabi, çünkü başka randevuları var, çünkü
o bir profesyonel. ben dükkanda köpek gibi çalışırken onu başka birilerinin sürekli gibtiğini bilmek gerçekten çok acı verici oluyordu. kendi kendime triplerdeyim. arabesk müzik dinlemeye başladım.

annem o bahsettiği iyi aile kızıyla tanışmam konusunda ısrar etmeye başladı.
babam da tam güç annemim arkasında bu konuda. baskılara dayanamadım. tamam dedim tanışayım şu nalanla. annem nalan ın telefonunu verdi, nalanı aradım.

-alo
-efendim ben nalan
-nalan ben hasan aynı köydeniz annem benden bahsettimi sana
-evet hasan bende senin aramanı bekliyodum
-yarın merkez köşedeki kafede buluşalımmı
-tabi neden olmasın
-tamam görüşürüz


ertesi gün bir
kafede nalanla oturduk. nalan 1.65 boylarında orta güzellikte tabi öykünün yanına bile yaklaşamaz, öyle bi kız. tipik imam hatip mezunu kültürü var.
bana sürekli evlilikten falan bahsetti. iyi yemek yaptığından, çocukları çok secdiğinden falan konuşup duruyor. nalanla konuşurken aklımda sürekli ÖYKÜ var.