Kötüleri cezalandırmak benim görevimmiş gibi hissediyorum , Başlarda sadece fiziksel acı çektiriyordum insanlara yaşım ilerdikçe insanları nasıl daha çok üzer ayaklarını kaydırırım daha iyi öğrendim ceza verme işi sadece dövmekle olmuyor şu anda kötü insanların ayaklarını kaydırıyorum , ekmekleri ile oynuyorum gözlerinin içlerine bakarak yalan söyleyip , bacılarını ,kardeşlerini sevgililerini tavlayıp yatağa atıyorum bunun içinde çok yakışıklı olmasamda tüm cazibemi kullanıp kadınları da aracı olarak kullanıyorum kadınlarla birlikte olurken mutlu oluyorum ( kim olmaz ki ) bana asıl keyif veren onlarla yaşadğım anlar değil ama onlarla işim bittikten sonra kenara atınca yüzlerinde ki o ağlamaklı ifadeyi görmek köpek gibi ağlayıp günlerce kendi kendilerine eziyet ediyorlar ya işte o en keyif veren kısmı insanlara acı çektirmek hoşuma gidiyor fiziksel olarak / manevi olarak işte böyle narsist oldum

Ve iyi insanlara da çok yardım ediyorum onu da es geçmeyelim benim eski halim gibi olan tüm insanlara öylesine yardım ediyorum ki kimsenin etmeyeceği gibi onlarında bana minnettar olduklarını görmek mutluluk veriyor ama zengin ve kötülerin tüm imkanlarını sömürüp iyi gururlu insanlara sunuyorum kendimi robin hood gibi hissediyorum tüm dünyayı siqer benim karizmam aq

bunun yanı sıra gerçektende çok başarılı birisiydim liseli falan hep okul birinciliği ile bitirdim müthiş başarılıyım beyler tübitağa gönderdiler beni üstün zekalı diye

tüm kötü nankör , egolu , salak binlerin ebesini bellemeye geliyorum