Günlerim rutinliğinde 1 ay kadar devam etti. O' nu unutmak için çabaladım durdum. Günüm asla boş geçmesin diye çabaladım sadece. Biliyordum yalnız kaldığımda yine onu düşünecektim.

Bir gün Zeynep aradı. Ağlamaklı sesi vardı. Buluşalım mı dedi. Anladım ki sevgilisinden ayrılmıştı. Çok ısrar edince kabul ettim. Onun evinin yakınlarındaki bir barda buluştuk. Kafası bayağı güzeldi.

Biraz üzgün bir haldeydi. Biraz durduktan sonra ben artık sarhoş kafasına dayanamadım. Seni eve bırakıcam dedim. Hesabı ödeyecek hali bile yoktu. Hesabı ödeyip koluna girerek evine zütürdüm. Ailesi tatildeymiş. Kapıyı açtıktan sonra onu salona bırakıp. Evden çıkmaya hazırlandım.

Ama o, dursana sana ihtiyacım var dedi. Ne kadar reddetsem de ağlamaya başlayınca mecbur kaldım. Ama seziyorum bir saçmalık yapacak. Film izleyelim dedi. Salak saçma bir film açıp izlemeye başladık.

Ayrı ayrı koltuklarda oturuyorduk. Kalkıp dolaptan bira alıp geldi. Sonrasında, eski yerine değilde benim yanıma oturdu. Biraz içtikten sonra filmde öpüşme sahnesi çıktığında, yüzüme bakmaya başladı. Ben ise onun aksine gözümü filmden ayırmadım. Yüzümü tutup kendine çevirdi. Öpüşmeye başladık.

Biraz daha ilerleyince olay benim kontrolümden çıktı. Uzun zamandır ilişki yaşamamıştım. Biraz daha ileri gidince ağlamaya başladı bir anda. Ben ise şaşırdım kaldım. Tüm erkekler aynı diye konuşmaya başladı. Öğrendim ki sevgilisi bakireliğini alıp sonrasında da sorumluluğu fazla diye terk etmiş Zeynebi.

Ben tuhaf bir durumda kaldım. Dedim bence ben gideyim. Reddetmedi. Ben de çıkıp Doğan abimin yanına gittim. Bişeyler içtik. Mevzuyu anlattım. Elin gibinde kalmış lan dedi. Güldük.

Erkekler kızlar göre fazlasıyla zeki bence. Ancak uçkurumuza kızlar kadar sahip çıkamıyoruz. Mantıklı düşünmemizi engelliyor.