1. 26.
    +2
    @23 ben de yaşadım o yetmeyen nefesleri, ciğerlerine ne kadar hava doldursan da yetmez oksjen, organların boşluktadır sürekli yanar içerin. Ama nereye kadar yaşadım biliyor musun?
    değse de değmese de o boşluğu dolduracak birisini benimle hayatını paylaşmayı kabul edene kadar, çünkü o andan sonra senin sorumluluğun geçmişte değil yarındadır. bir kişinin buna değip değmediğini yine yarını yaşayarak anlayabilirsin.
    geçmiş aklına gelir, drin bir nefes alırsın tüm mutlu anlarınür düşünür; 'bunlar yanıma kar kaldı' der yaşayabileceğin hatta yaşadığın o ana karşı üfürürsün ciğerlerini, o kederli hava yaşadığın ana çarpar ve yeniden çekersin dünyanın kokusunu içerine, mutluluk dolu çekersin, yaşadığını hissedersin...
    ···
   tümünü göster