Bir süre hayatım rutim geçti. Ki ben rutinlerimi anlatmayı hiç sevmem. O günlerde tek yaptığım 3. ders zamanı okula gelip; herkese ters davranıp, 2 ders sonra okuldan kaçmak. O' nu gördüğüm her an ise yaralanmak.

Bir gün Zeynep, ciddi bir ses tonuyla akşam bir yerlere gidelim mi dedi. Tabi tahmin ettim durumu. Ancak hiç gibimde değildi. Bu mezvu bir an önce çözülsün istedim. Zaman geçtikçe daha da paranoyaklaşabilirdi.

Dedim bir kıyak geçiyim. Gittim Doğan abimden bmwyi aldım. Sonrasında Zeynepi evinin önünden alıp, onun istediği mekana sürdüm arabayı. Zaten arabayı görünce bayağı bir etkilendiğini hissettim. Araba hissettiriyor kendini be aga harbi bak. iyidir araba. Çok tecrübe ettim bunu.

Neyse mekana oturduk. Şampanyalar, yemekler felan derken Zeynep ciddileşti. Durdu durdu, ben senden çok hoşlanıyorum dedi. Ben duraksadım. Yüzümü üzgün bir hale soktum. Arkadaş olduğumuzu düşünüyordum dedim. Bayağı bozuldu. Gel dışarda konuşalım sigara içicem diyip terasa zütürdüm Zeynepi.

Yaktım sigaramı, o da istedi ona kendi sigaramı verip kendime bir tane daha yaktım. Bence arkadaş kalmalıyız dedim. Böyle daha çok eğleneceğimizi düşünüyorum dedim. Benim aklımda hala O' var kolay atlatamam bunu dedim. Kabullenmiş gibi yaptı. Ama belli yani baya zoruna gidiyor. Sigara içişi felan değişti.

Neyse gece bitti onu eve bıraktım. Az gezdim arabayla eve gitmek istemedim. Evi arayıp anne ben Doğan abimde kalıyorum dedim. Doğan abime de araba bugün bende kalsın abi dedim.

Zihnimiz çay gibidir. Önce bilgilerle kaynatırsınız. Sonra üzerine tecrübeleri ekler demlendirirsiniz. Ne kadar çok kafanızı dinlerseniz çay o kadar güzel olur. Ancak bir sorun var. Fazla demlenirseniz ya bilgiler buharlaşır gider ya da tecrübeler yaşlanır acır.