Ne bilim şu sonda yazan âyet nasıl bir insanın içine dokunmaz. Benim resmen tuylerim ürperiyor. Biz bu kurani Şayet bir dağın üzerine indirseydik sen o dağı korkusundan paramparça olmuş bir şekilde görürdün buyruluyor. Yani o istikrar sahibi köklü... depreme sele hortuma dayanan koskoca dağ paramparça olurmuş... lakin insanın göğüs kafesinin içindeki şu kalp dedikleri yumru nasıl oluyorda en azından korktuğu zamandakı gibi atışını hızlandırmiyor. Bu nasıl bir umursamazlik ama o zamanda şu âyet geliyor aklıma “Allah onların kalplerini ve kulaklarını mühürlemiştir, gözlerinde de kalın bir perde bulunmaktadır ve onlar için büyük bir azap vardır.” ( Bakara, 2/7)