Mehmet

Saat 12:30 gibi haber kanallarında "Adana-Osmaniye yolunda Bilekleri kesilmiş bir ceset bulunmuş. Bulunan cesetin eşgalinin Eda Ç. isimli bir hayat kadınına ait olduğu polis ekipleri belirlemiştir. Polis olayın cinayet olduğunu belirtirken geniş kapsamlı bir soruşturma başlatıldı." Haberini gördüm. Beynimden vurulmuşa döndüm. Duvarlara vurdum, her şeyi dağıttım. Daha sonra Oda da Eda\'nın çantasını gördüm. Ağlayarak çantasına sarıldım. Sonra çantanın içindeki defteri gördüm. Okunmaya başladım. Hepsini ağlaya ağlaya okudum.

Okurken öyle ağlıyordum ki. Yaşayacak gücüm kalmamıştı. Ölmek istiyordum. Silahı kafama dayadım tam ateş edecekken, durdum. Böyle ölmeyecektim. Daha sonra Eda'nın günlüğündeki o genel eve ilk geldiği zamanı anlatan bölümü açtım. bin babası Eda'ya "Bak ben sana demedim mi o çocukla gezersen huur olursun." cümlesini okur okumaz evden çıktım. Terliyordum. Gergindim. Bir anda Eda'nın o üvey babasının evinin önünde buldum kendimi. Kapıyı çaldım silahı arkama sakladım. Annesi kapıyı açar açmaz içeri girdim ve silahı kafasına dayayıp sus dedim. O burdamı dedim. Evet dedi. Yukarıya çıktık. "Kim geldi lan." diye seslendi. Bende hemen karşısına çıkıp silahı ona doğrulttum. Bana "Dur yapma, nolur yapma, bizim hiç Suçumuz yok." dedi. Bunu diyince ben "Sus lan! Bana Vedat'ın nerde olduğunu söyle hemen." dedim. "Taman dur hemen söyleyeyim , sen sakin " dedi. Ben de "Kağıda yaz hemen." dedim. Daha sonra kağıda yazdı bıraktı. "Bak yazdım, sakin ol tamam mı." dedi. Sol elimle tuttuğum annesine dönüp "Bu hayvanın teki tamam da sen Annesiydin lan onun. Bak şimdi Eda öldü. Sizde öleceksiniz." diyip huur çocuğunun kafasına sıktım. Sonra annesinin kafasına silahın namlusunu dayadım annesi ağlayarak "Yap oğlum yap. Hak etmiyorum ben bu dünyayı." dedi. Ben de "Evet haketmiyorsun." diyip onun da kafasına sıktım.

Daha sonra kağıdı alıp Vedat'ın olduğu adrese yola koyuldum. Ben giderken millet silah seslerine eve toplanmaya başlamıştı.