Eda

Ölüyorum...
Bugün öğle vakti üvey babam evden gitmişti. Günlerdir ilk defa evden dışarı çıktı. Ben de fırsat bu fırsat evden hemen dışarıya çıktım. ilk önce Mehmet'in çalıştığı markete gittim. Kasadaki çalışana "Mehmet burada mı, önemli bir konu var onunla konuşmam lazım." dedim. Kasiyer bana "Mehmet 1-2 haftadır işe gelmiyor, biz de onu merak ediyoruz.." dedi. Daha sonra dışarı çıktım ve aklıma o her zaman gittiğimiz park aklıma geldi. Oraya doğru gitmeye başladım. Ama Mehmet'e ne diyecektim.

Parka girdim ve o her zamanki oturduğumuz bankta başını öne eğip oturduğunu gördüm. Hemen yenına gittim oturdum. Beni görür görmez boynuma sarıldı. O kadar zordu ki benim için. Nasıl söyledim ben o sözleri ona. Ama onun zarar görmesini istemiyorum. Güçlü olmasını istiyorum . O kadar zordu ki.. Allah'ım neden böyle oluyor. Beni bırakmak istemiyordu, ben de onu bırakmak istemiyorum. Arkamı dönüp giderken bana öyle bir sarıldı ki. Bana öyle bir "Gitme." dedi ki.. Buna sadece sesim titreyerek "Güçlü ol Mehmet." diyebildim. Gözümdeki yaşları görmesin diye arkamı dönmedim. Son bir kez yüzüne bile bakmadım. Ama bunu yapmam lazımdı. Beni öyle görürse bırakmazdı...

Ölüyorum Günlük Ölüyorum...