Her deliğe baktılar son bir kat kalmıştı. Yavaş yavaş çıktılar. Ve eski bir yatakta yatan birini, karşısında büyük ihtimalle çöpten getirilmiş bir koltukta oturan Ahmet’i gördüler. Hemen yanına gittiler Ahmet yarı baygındı. Demir arkasını döndü yatağa baktı.
D: Beyler buraya bakın Sercan lan bu.
Burhan: Ölmüş mü lan bu.
Buoyunubozarim nabzına bakar.
B: Ölmüş beyler baksanıza şırıngaya, çoçuğunda hayatını kararttı.
D: Böyle abinin ben dıbına koyayım.
B: Ahmet’i alıp arabaya geçelim Burhan sen polisiydi ıvırıydı zıvırydı onlarla uğraş. Bizde Ahmet’i zütürelim çocuğun başı yanmasın.
Burhan: Tamam buoyunubozarim.
Ahmeti arka koltuğa yatırdılar. Ve otoparka geçtiler. Ahmet’in ayılmasını beklediler. Ahmet zar zor kendine geldi.
A: Ne işim var benim burada?