üniversiteye ilk başladığımda 2 binle kaynaşıp beraber ev tuttuk. 
bunlar sırasıyla 
adem:boyle ciddi middi kavgayla arası olmayan metafizik cinli minli şeylerle ilgili kitap okuyan sofi kılıklı bor adamdı nasıl oldu da böyle bir tiple kaynaştık bilmiyorum ama arkadaşımızdı severdik birbirimizi. 

oğuz: ince ruhlu kavgayı sevmeyip iyi kavga eden saf taşak bir adamdı çabuk gaza gelir karanlıktan bile korkardı. 

beni bilirsiniz hem sadist hem hümanist kisilik bouklugu yasayan boş beleş bir adamım. 

herneyse biz bunlarla 1 sene iyi kötü zaman geçirdik nihayet 1 sene bitti. 

addemin anası babası yokmuş oğuz da rakı içerken bir fotosu babasının eline geçmiş kavga etmişler korkudan gitmiyo o yaz bu 2 bin evde kaldılar ben de tofaşımı alıp eve yola koyuldum. 

(tofas ne amk demeyin öğrenvi adamım bunu bulduguma sükrediyordum hem sempatik araba qırmızı falan.) 

beyler 2 hafta sıkıla sıkila akraba falan derken ailemle 2 hafta geçirdim. 
ardından oguz 
"kanka isin yoksa acil gel efsane bir sey oldu" 
"neoldu mk" 
"sen gel amk" 
benim canıma minnet yola çıkıp eve vardım.