Gozlerini hep benden kaçırarak konuşuyordu. "Yolunu kaybetmişsin belli ki, en azından ben sana kol kanat gereceğim, kimin kimsen yoksa nihayetinde amar atarlar bir köşeye, böylesi daha iyi değil mi? " dedi.
Son dediğini anlayamadım abla ama haklısın diyebildim. Boynumu falan büküyorum, kendimi olaya kaptırarak. Neye fakir edebiyatı yapıyorduk ki amk, fistanlı bi anadolu kızı değiliz ya nihayetinde. Saadet ablanın kafası iyiden kıyak oldu, bak dedi over, yeri gelecek sana huur diyecekler, yeri gelecek hayat erkeği diyecekler, yeri gelecek gururunu ayaklar altına alacaklar, ve yeri gelecek senle üç beş, kuruşun münakaşasını yapacaklar bir mal imişsin gibi, ama biz sadece ekmeğimizin peşindeyiz! " diyip yumruğunu masaya vurdu. Anlamsız triplere girdi. "Ben seni zorla alıkoymuyorum, bu şehir seni yutar oğlum! Bak bi çevrene! "
Dediği hakkaten doğruydu. Böyle avel avel on dakika dolaşsam muhakkak biri ağzıma sıçacaktı. Ulan şansımı gibeyim dedim. Bari burada kızlar hayatımı gibmesin diyip o triple bi yumruk da ben vurdum masaya. "O son dediğini anlamadım ama haklısındır over, seve seve kabullenmezsen am'a am'a kabul ettirecekler sana bunu. "
Geceye doğru oradan ayrıldık. Yarın sabah ilk işime çıkacaktım. Garip hissediyordum kendimi biraz