Sonumu az buçuk tahmin ettim, muhtemelen bu sefer de soğuk bir küvette açacaktım gözümü. Nereye zütürüyorsunuz beni dedim. Gidince anlarsın dedi arabayı kullanan. Üstümü aradı yanımdaki, telefonum ve cüzdanımı alıp arabanın torpido gözüne koydular. Bir saat yol kat ettikten sonra beni bir binaya getirdiler. içeri girmemle manzara karşısında şaşkına döndüm. Beyaz don ve atletle dolaşan erkekler, böyle iğrenç bir görüntü yok. Kimisi sakız yapıp patlatıyor, bıyıklarda sakız yapışmış, ve o.. Bize doğru yanaştı. Çenemden tutup yüzüme baktı. Pek de masummuş dedi. Sizle sonra hesaplaşırız diyip kızları yolladı. Ortamdaki dayılar bana acır gözle baktı. Ben saadet, dedi. "Her ne kadar öyle lafı bala çalmadan söylemek icap ederse ben ortadan konuşurum, bana pekekent derler, sen de benim ekmek kapım... "

Vay anasını dedim. Abla sen hikayelerdeki babacan hayat kadınıydın nerden çıktı pekekentlik dedim, dengesiz dengesiz konuşma diyip tersledi beni. Neydim lan ben şimdi. Hemen elimle alt takımı yokladım. Her şey yerli yerindeydi. Derin bi nefes aldım. Saadet abla bugün bendesin dedi, alıp beni meyhaneye zütürdü. iyi biri gibiydi bu saadet abla. Kötü olsa adı tanker Necla falan olurdu heralde.