Giriş;
Dünyaya son kere bakacaksın deseler bu bakışı istanbul’un Çamlıca’sından isterdim(Lamartine). Demiş lakin istanbul ahirettir gidişi vardır, dönüşü yoktur.
ilk bakışıydı buoyunubozarım'ın çamlıca tepesinden istanbula'a. Bu şehrin sahte yüzüne büyülendi ilk bakıştan. Çevirdi bir taksi elindeki kağıdı verdi taksiciye.
B: Dayı bu adrese gideceğiz salacak mahallesine.
T: Atla yeğenim.
B: Eyvallah Dayı.
T: Memleket nere yeğenim?
B: Giresun dayı.
T: Vay hemşerim benim bende Karahisarlıyım. Çanta falan yeni geldin herhalde Giresundan?
B: Aynen bugün geldik.
T: Yeğenim geldik verdiğin adrese.
B: Eyvallah dayı buyur al burdan.
Durdu bir evin önünde çaldı kapıyı. Kapı açıldı hemen sarıldı dayısının eline.
B: Selamın Aleyküm Recep Dayı
D: Aleyküm selam Vay hayırsız sen yarın binmeyecekmiydin.
B: Dayı son anda bir telefon bir koltuk boşalmış. Bende onla geleyim dedim. Daha neyi bekleyeyim dedim birgün kimim var 2 mezar dışında.
D: Haklısın yeğenim. iyi etmişsin geç Emin abinin odasında dinlen gelmeyecek bu gece.
B: Hayırdır dayı.
D: Hayır mı şer mi onu yarın anlatınca karar verirsin.
Yastığa koydu başını uzunca baktı tavana güzel hayalleri vardı. Ama bu hayaller gerçeklerin arasında yok olup gidecekti...

(2. Part yolda)