Yine rutin düzende her gün yaptığım gibi işten çıkmış evime doğru gidiyordum, mesaiye kaldığım için son otobüs seferine yetişememiştim, bende daha kestirme diye genelde kullanılmayan tenha yolu kullanmaya kalkıştım bu yol tarlaların yanından geçiyodu genelde insanlara cinli diye dayatılmış kuş uçmaz kervan geçmez bir yol kimse kullanmazdı buraları vahşi hayvanlarda olur derlerdi, ama mecbur evime gitmek zorundaydım hasta bir anneye sahip olmanın zorlu yanlarından birisiydi hızlıca eve doğru giderken garip sesler duymayayım kendi kendimi korkutmayayım diye kulaklığı taktım ama öyle bir çığlık duydum ki ne kulaklık ne etrafdaki böcek uğultuları ne köpek havlamaları bu sesi bastırmaya yetmişti adımlarımı hızlandırıp ilerlemeye devam ettim ama bir insan sesi olduğuna kanaat getirince seslere doğru yavaş yavaş ilerlemeye başladım.