oturup adam akıllı düşünmeye karar verdim. dedim kendi kendime nasıl olsa savaşta ailemi kaybettim beni düşünecek kimsem kalmamıştı. bi baltaya sap olmamıştım. arkamda bırakacak kimsem yoktu kimse için benim yaşamım önemli değildi.O anda sigaramı söndürüp ankaraya doğru yola çıktım. DUB BiNASINA (DÜNYA UZAY BiRLiĞi) binasına vardığımda avluda sanırım 25 30 kişi vardı 57 milyonluk türkiyeden sadece 25 30 kişi binanın avlusundaydı. içeri girdim ve arama tarama yaptı güvenlikler. aday olduğumu başvuru yapmak istediğimi söyledim. beni bir odaya getirdiler. ve ne içmek istediğimi sordular bende su istedim. yaklaşık 20 dakika sonra geldiler sanırım cv mi araştırıp kim olduğumu nereden geldiğimi öğrenmek için bekletiler. geri geldiklerinde bana söledikleri aynen şu cümlelerdi: size bazı testler yapacağız bu testler fiziksel ağırlıklı olacak dışarıda bekleyenler senin gibi adaylardır. sende aralarına katıl ve tanış 1 saat sonra testin ne zaman yapılacağını size bildireceğiz. dışarı çıktım etraftaki insanları gözledim. içlerinde 7 bayan vardı geri kalan 21 kişi ise erkekti sanırım hiç biri birbirini tanımıyordu.