Kafamı yavaşça kaldırdım Dayı sen kimsin? Kim gönderdi seni buraya? dedim. Elleriyle omuzlarımdan tutup ayağa kaldırdı beni. Ben sahipsiz bi ihtiyarım evladım. Bu olanları nasıl olurda yanlış anlarsın ha? Attığın yumruk çok canımı acıttı. Sende şoktasın heralde gel vucudundaki köpükleri temizleyeyim dedi. Ağır hareketlerle, donuk gözlerle elimle dayıyı hafif kenara itip dayının yanından sıyrılıp üstümü giydim. Yaşadığım şoktan dolayı iç çamaşırımı bile giymemiştim. Yerde duran baksırmı almaya bile mecalim yoktu, bıraktım orda. Sessizce çıktım salondan. Dayı arkamdan gelmemişti, şok içerisinde evime vardım. 1 hafta kimseyle konuşamadım.

1 Hafta sonra tam herşey bitmiş derken, bi gece watsapp'ıma gelen mesajla ürperdim. Mesaj isimsiz birinden gelmişti, sadece numara vardı ve profil resmi daha belirmemişti. Hemen açıp baktım. Bi görüntü yollanmıştı bana. Buzlu görüntünün netleşmesi için telefonun indirmesini bekledim. Görüntü netleştiğinde çığlık attım. Geçen gün hayatıma giren dayı bana çıplak fotğrafını göndermişti. Yan üstü uzanmış şekilde eline malafatını almıştı. Boynunun üstünde salonda unuttuğum baksırım vardı. Fotoğrafta gözlerini kısmış çok ciksi görünüyordu, hiçte gariban görünmüyordu.

Ağlamaklı oldum, pgibolojimi altüst etmişti bu adam. Yazıyor uyarısı ile kalbim daha bi hızlı atmaya başladı. Gelecek mesajın ne olduğunu korkuyla merak ediyordum. En nihayetinde mesaj geldi.

Tüm yaşadıklarımız bizim günahımız olsun. Kimsenin bilmedi günahlar, lütfen korkma, cevabını hemen vermek zorunda değilsin biraz düşün...