son seviye kan kanseriymiş beyler.. bu denli bir hastalığı olduğunu tahmin etmemiştim ve edemezdim de.. bu da ona çok normal gelecek ki, bir solukta söyledi.. ben bir an tepkisiz kaldım, ne diyeceğimi bilemedim.. alışmış olacak ki, sorun değil dedi.. insanların bakışlarından ne hissettiklerini anlıyorum artık diyince ben çok duygulandım o an.. sanki film gibi bi olayın içinde gibi hissettim.. e hadi ne duruyorsun düğüne geç kalacağız diyip içeriye geçti.. ama ben hala şok içerisindeydim, daha bir gündür tanıyıp hoşlandığım birinin bu denli bir hastalığı olduğunu ilk günden öğrenmek hem beni çok şaşırtmış hemde çok üzmüştü.. bu üzüntüden dolayı, o gün kü düğünde hiç iyi bir performans gösteremedim.. hatta patrondan da iyi bir azar işittim.. kız da bunların hep farkındaydı ve toparlamaya çalıştı sağolsun.. gün sonunda vedalaşıp evlere dağılcakken içimden onu bir yere davet etmek geldi.. ve salı gününe sözleşip evlere dağıldık.. bundan sonra ona nasıl davranacağımı vs. iyi belirlemem gerekiyordu.. sonuçta ileri derece bi kanser hastasıydı ve sanıyorum ki az da bir ömrü kalmıştı..