Önce asfalttan taşra yoluna sonra ordan da keçi yoluna girmiştik. Biraz daha ilerledikten sonra Esther soföre "Bu kadarı kafi. Akşama doğru bizi burdan alırsın." dedi. Anladığım kadarıyla burdan sonrasını yaya devam edecektik. Esther önde ben arkada arabadan indik. On dakika falan hiç konuşmadan yürümeye devam ettik. Yamaç çıkıyorduk resmen. Bunalmıştım ve Esther'a "daha ne kadar var?" diye sertçe sordum.
Gereksiz sertlikte çıkışmalarım oluyor. Aynı sertlikte cevabımı aldım. Esther "yukarı bak." dedi. Kafamı kaldırdığımda daha önce böyle bir yer görmemiştim. Uzunca bir dağın tam üstünde adeta kule gibi yapılmış üç katlı bir ev görünüyordu. Eski olmasına rağmen oldukça görkemli duruyordu. Büyük ihtimalle bu ev Raskalnikov'a kalmıştı. Tarihi duruyordu. Böyle bi yerde hala oturma izninin olması şaşırtmıştı. Yaklaşık beş altı dakikalık daha yürüme sonucu evin önüne varabilmiştik. Şehirden bu kadar uzakta bir yerde nasıl yaşıyordu? Elektrik su var mıydı? En yakın markete en az bir saatlik yolu vardı ki eve araba bile çıkmıyordu. Esther zihnimi okumuş olmalı ki bana " beynini boşalt artık kapıyı çalacağım" dedi.

Sanırım onun da zihnini okuyan birileri vardı ki Esther kapıyı çalmadan kapı açılıverdi. Aslında bakılırsa değişik olaylar oluyordu ama gayet sakin ve olağan karşılıyordum. Kapının arkasında uzunca elbiseli hafif kilolu başı kapalı bir kız belirdi 20-25li yaşlardaydı.