Artık buna bir dur demeliydim giyinip süslendim arkadaşlarla dışarıya çıktım gezip eğlendik nispeten biraz daha iyiydim ama yorulmuştum koltuğa uzanıp uyudum saat 5.30 civarı uyandım kafamı kaldırdığımda hiç nefes alamadığımı farkettim hemen kalkıp lavaboya koştum ağzıma su almaya çalışıyordum ama yutamıyordum ve şiddetle öksurmeye başladım öyle şiddetliydi ki bütün ev halkı uyanıp başıma geldi derdimi anlatamiyordum sesimde çıkmıyordu ben çaresizce lavabo başında öksürürken bütün ev beni izliyordu hepsi şoktaydi ne yaptıysam nefesim bir türlü gelmedi en son abim bişeyler yapmaya çalışsa da nefessiz kalan vücudum kendini saldı ve bilincim kapandı son duyduğum şey annemin bağıra bağıra ağladığıydı son
kez kafamdan şu cümle geçti "Seni affetmeye çalışacağım Damlam."

Ardımda yarım kalmış bir çok hikayeyle birlikte yavaşça gözlerim kapandı...

Son