yaşandım daha çok

bir yolculuk gibi geceleri düşümde
gündüzleri zaten ben olamam ki
bir kaçak gibi bütün kirlerim üstümde
soyunup tertemiz kalamam ki

hani gücüm vardı ruhum ölene kadardı
hani nefes aldıkça hep bir umut vardı
inandım, yaşadım, yaşandım daha çok

ben doğmadan öldürüyorsun, söyle mutlu musun?
ben hiç yol almadan durduruyorsun, mutlu musun?
mutsuz olmamdan.

bir terazi gibi dengesizdim tanrının elinde
sallanıp durdum bazen güzeldi, bazen işkence
kendimi aradım kitapların, insanların içinde
beni bulmak için kimi yolladın peki vakti gelince
hani kalbim vardı, ölmeden de durmazdı
hani gözlerim gördükçe hayallerim olacaktı.
inandım, yaşadım, yaşandım daha çok

ben doğmadan öldürüyorsun, söyle mutlu musun?
ben hiç yol almadan durduruyorsun, mutlu musun?
mutsuz olmamdan.