Şuan çektiğim baş ağrısı ve gördüğüm halüsinasyonların sebebini ,yakamdan düşmeyen ve beni her geçen gün daha fazla derinlere sürükleyen duyguları tanımlamakta zorlanıyorum .

Aşk korkaklara göre değil derken fazla cesaretli insanlar için bu cümlenin büyüklüğünü küçümsemişim . Ya tam olmalı ya da hiç olmamalı . Bunu kim soktu beynime lan . Kim bu kadar acımasız olabilir kendimden başka ,bu denli derin duygulara boğacak kadar kendimi .

işe yaramıyor hiçbir cümle aynı zaman gibi .

Eskiden küçük acıların büyük acılar karşısında kaybolduğunu düşünüp kendime zarar verirdim . Duygularımda bir değişiklik olmamasına rağmen gördüğüm tek şey vücudumda ki izler .

Hatırlıyorum başını göğsüme koyduğunda sana kitaplar yazıp okurdum . Hatırlıyorum senin gözlerinde ki derinliği biraz olsun kaybetmek için kendimi o derinliklerin içinde kaybolmuş olarak bulurdum .

Evet deliydim . Kim acıya aşık olmak isterdi benden başka . Başka hiç bir şeye yer bırakmayacak kadar üstlendim senin acını . Biraz olsun güldürebilmek için seni gerçekten savaştım hepsiyle gücümün yettiği yere kadar .

Acıdan başka bir şey daha gizliydi gözlerinde . Bir başkasına bana baktığın gibi bakamayacaktı gözlerin , bana yemin ettiklerine dair yemin edebilirim .

Okumayacaksın biliyorum bunları , okusan da hiç bir şey değişmeyecek yine biliyorum . Bildiklerimden nefret ediyorum.

Ölmenin önemi yoktu hani ? Demek ki sen öldürmedikçe anldıbını koruyormuş bu cümle .

Ulan bana bunları yazdırdığın için her zaman nefret edeceğim senden .
Bunu bil istedim .

Umarım ruhuna dokunmuştur cümlelerim .