Aslında bir tarifi yok bende bunun...
Sadece şuna inanırım; aşk kendiliğinden gerçekleşmeli. Bir arkadaşının tanıştırması değil veya \'benimle sevgili olur musun\' şeklinde olmamalı.
Bazı şeyler kendiliğinden gelişmelidir zamanla tanıyarak. Mesela onun bir yaşlıya yardım etmesi veya bir çocuğu mutlu etmesi ya da yardıma ihtiyacı olan birine yardım etmesi ve benim buna şahit olmam etkiler. Bazen de bir bakış bir gülüş ya da samimi bir \'merhaba, iyi misin?\' demesi bazı şeylerin başlangıcı olabilir.

Ve kesinlikle ilk görüşte aşka inanmam, önce gözüne hitap eder, tanıdıkça nefret edersin ama aşk bu kadar basit olmamalı. Önce gönlüne hitap etmeli sonra gözünde zaten dünyanın en güzeli/yakışıklısı olur.