Küçükken ranzamın altındaki boşluk çok yüksekti. Tahta bir ranza. Ranzamın üzerindeki yatakta değil de altındaki boşlukta uyumayı çok severdim. Çocukluk işte. Orayı odammış gibi hayal ederdim. Odam yoktu çünkü benim. Çoğu zaman annem ve kardeşimle birlikte yer yatağında uyurduk. Bazen teyzem gelirdi bize ve bazen de gece evine dönmez bizde kalırdı. Annemle gece geç saatlere kadar tek odamızda muhabbet ederlerdi. Bende hayalimdeki odamda yoganın altında onları dinlerken uykuya dalardım. Sesleri o kadar tatlı gelirdi ki ninni gibi gelirdi konuşmaları. Annelerini üzmeyin. Birgün benim gibi çok özlersiniz çareniz olmaz.